ÇELATLARINIZA MASALLAR-2 Uyuyan Güzol

[hfidan]

Evağl zeman içinda kolbur saman içinda, memleketın birinda, var imiş birangi kırallen kıraliçe... Bunların olmaymış neokıttan berı çoycuklari... Neyler ettilerse yok , olmay... En son düverılmış bunlara, var ımiş İştip'de birangi ekım... Gitmışlar varmışler bu ekımın yanina... Ekım demış:
- Budur çok paalı bi ted-avi... Var midır sigortacıınız?
Kral kızmiş:
-A be ne deysın! Benımdir bi kıral... Ne sigortasi?
Kıraliçe istemış yatıştırsin kırali:
- A be adam bagırma be o kaa! Dogru söyley ekım... Sana daa neokıttan berı deyım; yazdır benı de o sigortaa, ta ödiim dışardan barem iç olmazsa... Baksana paalı dey... Nasıl ödenısık bilmem?
-A be sıs be kari! Yürü gideysık! Sigortaymış! Eşşeg eşşegıni...
- Dur be adam...
-Ne duricim?
Ekım girivermış emen araa...:
-Bakın kıral efendı... Size düverım... Ep sarayınızi satsanız, gene da ödeamazsıniz bu ted-aviyi...
-A yeter be! Tutturmışsın bi "ödeamazsın ta ödeamazsın"... Niçin ta niçın?
-Siız bilirsınız, demış ekım... Oıkıt emen başlaalım ted-aviye...

Bulece , o kaa pare canlısi olan kıral, evlat saybi olmak ugruna, açmış kesenın agzıni... ve ted-avi başlamış...

Birangi vakit geçmış ve kıraliçe amile kalmış...

Te uzatmaalım lafi, kıraliçe raat bi amilelık dönemı geçırmiş... A bak ya, yalan olmasin, say bi ken , cani çok çekmiş mancalar yesın, neyler etmışler yok begendırememışlar o mancalari... "te bule diil, te bule diil", "isteyım ben başka türli mancalar" dee, osandırmiş kırali...

Aziran'ın igirmialtisinda dogurmuş bi kıyçaz , kıraliçe...
Kuymuşlar adıni, Şemsiye... Adıyla yaşasin...
Bebegin neokıt kırki çıkmış, kıraliçe istemış okuttursun mevlüt... Çagırmışler ep akrabalari... Kıral gitmış fırına , cevizli lokum yaptırsın, ta misa-firlere dagıtsınlar , neçındır devrısi gün mevlut...

Tutmışlar Cami'nin Afız'ıni da okusun mevlüdü... Kıral demış; -A be kari, kaç pare verısik o Oca'ya?
-Eyyy, ne parasi be adam.. Te sarıcim ordan bi avluylen çorap, verıcim...Eter o kaa...
-Olur mi be kari o kaa?
-olur olur...

Mevlut güni gelmış çatmış... Ep gelmış akrebalar, komşiler... Mevlüt okunmış, ilayiler söylenmış... Şerbetlar içilmış... Getırmiş karilar bebege edıyeler, kimı sarmiş kesmeşeker kuymuş, kimı püsküüler... Aşşıki maaylede varımiş bi Acaanne, örmüş patikler, egılmiş kuymuş beşıgin yanina, fıslamiş bebegın kulagina:
-Ep güzolliklar edıye edıim sana...
Açan müb-arek bi kariymiş bu ama bilen yok tabe...

Tam istemış dogrulsın yerınden Acaanne, kappi açılmiş bi ışımlen ole ardına kaa!!!
Bi bakaylar kapıya, gelmış Ayati Agalarin kiraci, o muskaci kari!!!
Nalet kari girey içerı, kuyay ellerıni belıne:
-Be terbaasızlar! Benı neçın çegırmedınız mevlude?
Kıraliçe şaşmış kalmış, "ey yarabbi, nerden çıkti bu sev-dasiz kari" dee geçırmiş içinden...
-Oşgeldın be Fitnıye Aba... Geldımdi dün çegıreyım senı, neçındır bugün mevlüt... Taaynen vurdim kapıyi, yoktun tamina?... Dedım du ugrarım gene , ama unuttum tamina.. kusura bakma...
-Bıraağgın ya... Annattırmaan bana... İstemeysınıs geliim görim bebegınizi, mübarekliim... Ben şini yapacagımi bilıyım, demiş muskaci kari... Sokulmuş maksımın yanına:
-Dimi mi ti beni çegırmedınıs mevlüde, oıkıt ben vericim başka türli ediye... Bu kıyçaz neokıt gelındir onsekız yaşina , kakılsın bi igne kıçına ta ölsin kalsın....

Muskaci kari almış ardıni yürümüş gitmış çıksin kapidan...
Kıraliçe sıganmış aglamaga:
- A be adam, kuş yakala çabuk o kariiyi... Ne dey duymay misın?

Acaanne , "durun mari , durun !" demış...
-O kaa telaşa yapman... Ben ,demış ... şini bozicim o terbaasız karınin büyisini...
Acaanne almış maksımı beşiginden, egılmış kulagına...
Başlamış bismilaiylen okumaga... Üfurmiş, okumuş... Baktırmış bebegi camdan, gitsın neçın varsa nazarlar, büyiler , ep uzaklara...
Kıraliçe demış:
-Ne okıdın mari?
-Bakın şini , demış acaanne... Bu nemrut karinin nefesi çoktır güçli... Beki bozamadım büyisini... Bu kıyçaz neokıt gelındır onsekız yaşina, kıçına igne kakılındir, ama ölmiicek... Say uyuyacak...
- Ne kaa uyuycak?
-Yüz yıl kaa...
-Be ne deysın acaanne, demış kıraliçe... Yüz yıl uyursa, neokıt uyanındir, benim adam da ben de çoktan ölmüş oluruz... A ölmiş a uyumiş... Ne farketti şini?
-Ne çok bilıysın mariii, die terslemış kıraliçeyi acaanne... "Mademdir çok sezınıysın erbişeyi, düver ta ole yapalım?"
Kıraliçe , e naapalım garin, buna da şükir, deyıp içine atmış acısini...

Yıllar yılları kovalamış...Kırallen kıraliçe unutmuşlar büyüyi...Pirenses büyümiş... Görsen tanaamazsın... Çoktır güzolcıktır... Istey Üsküpten bi çoycak... vermey babasi, okuy benım kız dey... Çoycak meendistir birangi fafrikada zere, ama yinede vermey kıral... Bekley bitsın , gideymış ya Pirenses Şemsiye , kuran kursina, ta beki ole verırım deymış...
Uzatmaalım lafi, Şemsiye bitırmış kurani, aağtim cemiyeti yapılmiş... Ogün dönmüşler saraya, "ana" demış, "ben çıkacim biraz avağ aliim"
-Ko çık gez kızim...

Daa ofaktan bırkalaymış erbişeyi o kız... Dökey atay... O günde ole sezınmış erbiyerlere girsın.. Bakmiş orda var bir kuliba... Ne var mari bu kulibada, demış girmiş içerı... Bakmış bi kocakari ipek egırıy.. Kocakari tanamış pirensesi... Girmış içerde yapsın bi kaave, ikram etsın pirensese... Pirenses, neçındır bırkaçka, istemış otursın karinin döşegine ta, egırsın ipekler...
O döşege daa kuyay kıçını, kakılıy ordan bi igne...

Bulece , muskaci karınin büyisi tutuverıy...
Pirenses Şemsiye'nın yüz yıllık uykusi başlay...
Kırallen kıraliçe kaaredıyler kendılerini...

Şemsıyenin uyudugi, neokıt isteydı onu bi çoycak , gidey onun da kulagina... Alıy anasını da, gidey saraya, çıkay kıralin karşisina:
-Ben dey okumış idım birangi masalda... Orda da var idı bule pirenses, öliydi, kuyaydı onu cüüğceler cam tabuta.. Orda gelıydı bi pirens , öpeydı uyanıydı pirenses... Te şini beki ben de öpersem uyanır pirenses, demış...
Kıral:
-E sen pirens diılsın ki? demış... Sen, bi zamanlar benım kovdugim, fakir ama gururli bi meendissin , demış...
-Ama, demış çoycak...Krallıgınızi ve taytınızi bana devredersenızi ben de pirens olurum...
Razi gelmiş kıral... Gitmişler notere... Atmışlar imzayi, em söylenmış kıral içinden kendi kendine " aldık bu ugursuz kariyi, zar zor çocik saybi olduk, te şini de kralııgımizi kaybettık, keşke zamanında göstermışti anam , başka bi kız, onu alsaydım" dee...
Meendis çoycak niçındır olmuş artık pirens, gitmiş öpsün o kızi uyandırsin...Gidey bakay, o kız ole şişmıştır uyumaktan... Almay bişi migdesi çoycagin, öpemey bi türli...Te ama söz verdık dey, öpiciz mecbur... Öpey kızi, kız biketten uyanıy... Göriy çocugi, atlay sarılıy boynuna... Çoycagin anasi, allaan emrıyle istey kızi ogluna... Kırk gün kırk gece yapaylar dügün...
Meendis Pirenslen, Pirenses Şemsiye, kuyaylar kırallen kıraliçeyi uzurevıne, yaşaylar saraylarında mutlu mesut....
Gökten üç elma düşey, biri onlarin başçezine, biri okuyanların, biri de annattıranın başçezine....